Brassocattleya Nodata

(B. nodosa × C. guttata)

Ten średnich rozmiarów storczyk to hybryda między dwoma rodzajami - Brassavola i Cattleya. Został zarejestrowany w 1964 roku (Weeki Wachee). Ma wysmukłe, cienkie, okryte osłonkami pseudobulwy, z których każda posiada, przeważnie jeden, wąski i długi liść. Liście są grubsze oraz dłuższe niż u Brassavola nodosa i razem z pseudobulwą osiągają około 30cm wysokości. Rozrastająca się roślina tworzy poszczególne przyrosty w pewnym oddaleniu od siebie, dlatego może szybko wyjść poza obręb doniczki, szczególnie niedużych rozmiarów. Ten storczyk wymaga umiarkowanych warunków uprawy i bardzo dużo jasnego, przefiltrowanego światła, oraz rzadszego podlewania. Rośnie dość wolno. Nowe przyrosty pojawiają się przeważnie raz, rzadziej dwa razy w roku, na wiosnę oraz pod koniec lata. Jednak chętnie kwitnie i prawie każdy przyrost wydaje kwiaty.
Podobnie jak u Brassavola nodosa, kwiatostany wyrastają z czubka pseudobulwy, właściwie bez pochewki kwiatowej. To miejsce zazwyczaj jest otulone osłonką otaczającą nowy przyrost.


Bardzo lubię wszystkie krzyżówki pochodzące od rodzaju Brassavola, szczególnie zaś te, które zachowują smukłość płatków i delikatną budowę całych kwiatów. Dlatego Brassocattleya Nodata jest jedną z moich ulubionych, niedużych katlei.
Jej kwiaty mają bardzo ciekawą i zmieniającą się z czasem kolorystykę. Długie, wąskie płatki są początkowo zielono-bordowe, później zmieniają barwę na jasnozieloną z niewielką domieszką przydymionego różu.


Trąbkowata warżka otacza prętosłup i rozszerza się na końcu. Jest bardzo ładna - biała, w różowe smugi i kropki.
'


'
Delikatne kwiaty z racji swej budowy wydają się niewielkie, ale ich średnica to około 10cm.
Pachną pięknie i bardzo mocno oraz są wyjątkowo długotrwałe. W warunkach oranżerii utrzymują się nawet ponad dwa miesiące.

'
Widok ogólny. 

'
Powyżej jedne z pierwszych kwiatów  oraz kwitnienie w 2015 roku.
'

'
Warunki uprawy

'
Brassocattleya Nodata wymaga dobrego przeschnięcia podłoża przed kolejnym podlaniem. Niespełnienie tego wymogu powoduje szybkie gnicie korzeni, co może prowadzić do utraty rośliny. Dlatego stosuję ceramiczną doniczkę oraz grube, łatwo wysychające podłoże korowe, z dodatkiem węgla drzewnego i keramzytu.
Trzeba też uważać na młode przyrosty, które przy mokrym podłożu i niższej temperaturze bardzo łatwo czernieją i zagniwają. Rośliny nie należy więc sadzić zbyt głęboko, kłącze powinno być na powierzchni podłoża.
Storczyk uprawiam w warunkach szklarni umiarkowanej do ciepłej, gdzie latem temperatury są wysokie - powyżej 26°C w dzień i 15-20°C nocą. Zimą temperatury są niższe: 21/14°C (dzień/noc). W okresie wzrostu, nawożę przy każdym podlewaniu połową dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce z niewielkim dodatkiem odstanej wody kranowej. Dzięki temu roślina może uzupełnić niedobór pierwiastków (wapń, magnez). Raz w miesiącu przepłukuję podłoże, podlewając najpierw przez zanurzenie, a później przelewając czystą deszczówką w ilości podwójnej objętości doniczki. Po kwitnieniu pozwalam na lekki odpoczynek, przez okres 2-3 tygodni, nie podlewając jej w tym czasie.
Zimą nie nawożę i dbam o całkowite przeschnięcie podłoża przed kolejnym podlaniem.