Strona główna / STORCZYKI / Prezentacje /            
 

Bulbophyllum emiliorum   Ames & Quisumb. 1931

Sekcja: Stenochilus J.J. Sm. 1914


Ten gatunek Bulbophyllum został nazwany na cześć inżyniera z Filipin - Emilio Quisumbing'a, będącego również kolekcjonerem storczyków. Początkowo uważano, że jest to gatunek endemiczny, występujący wyłącznie na Filipinach, porastający drzewa w gęstych lasach, na nisko położonych terenach. Później został on znaleziony również na obszarze Nowej Gwinei i Papui.
Ponieważ gatunek Bulbophyllum emiliorum cechuje spora zmienność, widoczne są  różnice  między poszczególnymi roślinami. Dotyczą one kolorystyki i szczegółów budowy kwiatów, dlatego prezentowana forma w chwili obecnej została wyodrębniona i określona jako nowy gatunek - Bulbophyllum gjellerupii.
'

Bulbophyllum gjellerupii  J.J.Sm. 1929

Sekcja: Stenochilus J.J. Sm. 1914


Jest to stosunkowo nieduża roślina, o sympodialnym, pełzającym typie wzrostu. Węźlaste, okryte osłonkami pędy zachowują około pięciocentymetrowe odstępy między małymi pseudobulwami, z których każda posiada pojedynczy liść o długości 15-20cm. Według dostępnych danych kwitnienie ma miejsce jesienią, jednak w warunkach, które zapewniam, kwitnie również na wiosnę Pojedyncze kwiaty wyrastają u podstaw pseduobulw na około 4cm łodygach.


Mają kremowo-żółtą barwę, z bordowymi kropkami i przebarwieniami przy końcach smukłych płatków.




Woskowate kwiaty nie rozchylają się całkowicie (tylko na szerokość 3cm) i mają charakterystyczne ułożenie, w którym warżka znajduje się w górnej części kwiatu (brak resupinacji). Wygięta i cienka, wystaje przez otwór pomiędzy bocznymi płatkami zewnętrznego okółka, których końce stykają się ze sobą i są skierowane ku górze.


Pewnym zaskoczeniem jest, iż w odróżnieniu od wielu innych gatunków Bulbophyllum, B. emiliorum ma bardzo przyjemny, goździkowy zapach. Kwitnienie jest krótkie, twa od tygodnia do 9 dni. Ten storczyk wymaga cienistych i ciepłych warunków uprawy, regularnego podlewania, oraz sporo miejsca do wzrostu, najlepiej dość dużej podkładki.

Widok ogólny.
.




Warunki uprawy


Bulbophyllum
gjellerupii uprawiam w oranżerii, gdzie wilgotność waha się od 65-90%. Latem temperatura jest wysoka, powyżej 26°C w dzień i około 15-20°C w nocy. Zimą natomiast temperatury są niższe i mieszczą się w zakresie 21/14°C (dzień/noc). W związku z tym, aby sprostać wymaganiom cieplnym tego gatunku, storczyk jest umieszczony niedaleko ciepłego kaloryfera. Miejsce to jest również zacienione.
Rośnie na korkowej podkładce, do której przyczepia się licznymi, cienkimi korzonkami. Aby delikatne korzenie nie wysychały zbyt szybko, otulone są Sphagnum (mech torfowiec) i włóknem kokosowym. Od wiosny do jesieni często podlewam, nawet 2-3 razy w tygodniu. Zanurzam wówczas całą podkładkę z rośliną w naczyniu z wodą i moczę przez 30 min. W tym okresie również nawożę, stosując przy każdym podlewaniu połowę dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce. Aby pozbyć się nagromadzonych soli, dwa razy w miesiącu przepłukuję korzenie, mocząc je w czystej deszczówce. W porze kwitnienia dbam o to, aby rozwijające się kwiaty nie były zanurzane w wodzie, gdyż znacznie przyśpiesza to ich przekwitanie. Zimą, z powodu niższych temperatur, nie podlewam tak często, nie nawożę i staram się, aby roślina miała jak najcieplej. Nawożenie rozpoczynam dopiero wiosną.


'