|
Synonimy: Angraecum luteo-album Kraenzl. 1895, Angraecum rhodisticum Kraenzel 1899, Angorchis rhodosticta (Kraenzl.) Kuntze 1903, Rhaphidorhynchus luteo-albus (Kraenzl.) Finet 1907, Angraecum albidorubrum De Wild. 1916, Aerangis albido-rubra (DeWild.) Schlecter 1918, Aerangis rhodistica (Krzl.) Schlechter 1918, Aerangis luteo-alba (Kraenzl.) Schltr. 1918.
'
Ten uroczy, miniaturowy gatunek występuje w równikowej części Afryki, na terenie Kamerunu, Republiki Kongo, Zairu, Etiopii, Kenii, Tanzanii i Ugandy. Rośnie w lekko zacienionych warunkach, głównie na cieńszych gałęziach krzewów i drzew, rzadziej na ich pniach. Spotyka się go na wysokości od 1200-2200m n.p.m. W rejonie występowania panuje wilgotny klimat równikowy z codziennymi deszczami zenitalnymi lub podrównikowy, w którym w ciągu roku dwukrotnie następują po sobie okresy mokre i suche. Wiosną i jesienią jest większa ilość opadów, natomiast okresy suchsze przypadają w czasie lata i zimy. W uprawie dobrze jest naśladować tę okresowość wilgotniejszych i bardziej suchych warunków.
Ten niewielki, monopodialny epifit ma bardzo krótką łodygę, ściśle otoczoną wąskimi, zielonymi liśćmi, o nierównych, zaokrąglonych końcówkach. Osiągają one długość około 10cm. Zimą lub na wiosnę spomiędzy liści wyłania się od jednego do trzech pędów kwiatostanowych.
Są one cienkie i delikatne, jednak rosnąc mogą osiągnąć nawet 40cm długości. Kwiatostany zwisają w dół; mają od kilku do nawet 25 kwiatów, ułożonych w dwóch rzędach po obu stronach łodygi.
Mój storczyk kupiłam w niedługim czasie po wyjęciu siewki z agaru. Podczas pierwszego kwitnienia wytworzył tylko jeden nieduży kwiatostan. Z czterech pąków utrzymały się i rozwinęły tylko dwa.
a
Kwiaty mają białe, płasko rozłożone płatki (listki okwiatu) oraz długą ostrogę. Prętosłup jest pomarańczowo-czerwonej barwy i pięknie kontrastuje z płatkami.
a
Kwiaty są dość duże w stosunku do wielkości całej rośliny i osiągają od 2,5 – 5cm średnicy. Wydzielają delikatny zapach i są dość trwałe. Kwitnienie trwa od 3 - 4 tygodni.
a
a
Aerangis luteo-alba, w umiarkowanych do ciepłych warunkach mojej oranżerii, rośnie zdrowo i dość szybko. Dlatego liczę, że następne kwitnienia będą bardziej okazałe.
Według mnie jest to storczyk trudny w uprawie, potrzebuje dwa razy w roku większej ilości wody, a równocześnie łatwo wtedy zagniwają korzenie. Skutkuje to szybkim zrzucaniem liści, więc łatwo można stracić roślinę.
Aerangis luteo-alba wymaga lekko zacienionego stanowiska, warunków umiarkowanych do ciepłych oraz wysokiej wilgotności powietrza. Dlatego rośnie w oranżerii, gdzie wilgotność powietrza waha się od 65-90%. Latem temperatura jest wysoka, powyżej 26°C w dzień i około 15-20°C w nocy. Zimą natomiast temperatury są niższe i mieszczą się w zakresie 21/14°C (dzień/noc).
Roślina posadzona jest w niewielkiej ceramicznej doniczce z otworami po bokach i na dnie. Jako podłoże stosuję drobną korę zmieszaną ze Sphagnum (mech torfowiec).
Od wiosny do jesieni często podlewam, od 1 do 2 razy w tygodniu, jednak w czasie letnich upałów podłoże szybko wysycha, zapewniając lekki okres przesuszenia. W tym czasie również nawożę, stosując przy każdym podlewaniu połowę dawki nawozu do storczyków rozpuszczoną w deszczówce. Aby pozbyć się nagromadzonych soli, dwa razy w miesiącu przepłukuję podłoże. Najpierw moczę doniczkę w czystej deszczówce, a następnie, po rozpuszczeniu zalegających w podłożu soli, przelewam wodą w ilości podwójnej objętości doniczki.
Zimą zapewniam bardziej suchy okres spoczynku, podlewając tylko raz na półtora tygodnia i sporadycznie nawożę.
'