Hybrydy rodzaju Oncidium

'
Storczyki z masą żółtych, drobnych kwiatów, często spotykane w kwiaciarniach i sklepach ogrodniczych, to popularne hybrydy Oncidium.'

'W naturze rodzaj Oncidium obejmuje wiele gatunków, występujących na ogromnym obszarze zaczynającym się od północnego Meksyku i południowej części Florydy, poprzez Karaiby i Amerykę Środkową, aż do Ameryki Południowej włącznie. Większość z nich rośnie epifitycznie, pozostała część gatunków to litofity (rosną na skałach) oraz storczyki gruntowe.
W wyniku krzyżowania powstało wiele różnych hybryd, jednak wszystkie mają niewielkie żółte lub mahoniowe kwiaty o dużej i mocno wyeksponowanej warżce. Lekko zwężające się ku górze, pękate pseudobulwy zakończone są parą długich jasnozielonych liści. Podobnie jak naturalnie występujące gatunki, tak i ich  krzyżówki są światłolubne. Jednak nie powinny być wystawione na bezpośrednie słońce, gdyż może ono poparzyć cienkie liście, wypalając ciemne, rozległe plamy. Na blaszkach liściowych lub na pseudobulwach czasem pojawiają się drobne ciemne plamki lub punkty. Nie należy tego wiązać z żadnymi objawami chorobowymi. Jest to normalna reakcja rośliny na wysoki poziom światła.
Hybrydy Oncidium kwitną od jednego do dwóch razy w roku – zazwyczaj na wiosnę i na jesieni. Do inicjacji kwitnienia niezbędnych jest kilka czynników – dość wysoki poziom światła, obniżenie temperatury nocą do około 16°C oraz przesuszenie przez okres jednego miesiąca (może być do 6 tygodni).
Pojedyncze, czasem podwójne, kwiatostany wyłaniają się spomiędzy liści, u podstawy najmłodszej dojrzewającej pseudobulwy.

Kwiatostany mają długą łodygę i najczęściej są mocno rozgałęzione. Mogą posiadać od kilkunastu do ponad pięćdziesięciu niewielkich, najczęściej żółtych kwiatów, które wyglądem przypominają chmurę motyli - stąd tym storczykom została nadana polska nazwa motylnik.

Pojedyncze, pozbawione zapachu, kwiaty o średnicy dochodzącej do 3cm są dość trwałe; utrzymują się na roślinie około 3 tygodni.

Nie rozwijają się jednak równocześnie, przedłużając czas kwitnienia całego kwiatostanu do półtora miesiąca. Po kwitnieniu zasychające łodygi należy odciąć tuż przy pseudobulwie, ponieważ hybrydy Oncidium nie powtarzają kwitnienia na tych samych pseudobulwach.

Widok ogólny.
'

'
'
Warunki uprawy

'
Popularne hybrydy Oncidium można uprawiać zarówno w domu na parapecie, gdzie wilgotność powietrza jest stosunkowo niska, jak i w warunkach szklarniowych. W obu przypadkach rośliny dobrze rosną i kwitną, ponieważ względna wilgotność powietrza nie jest najważniejszym czynnikiem ich uprawy. Oczywiście, wszystkie oncidia będą lepiej rosły przy nieco wyższym poziomie wilgotności, można je zatem umieścić na podstawkach lub tacach z mokrym żwirkiem lub keramzytem, tak, aby doniczki nie stały w wodzie.
Mieszańce Oncidium  można uprawiać w plastikowych doniczkach, jak również w koszyczkach, wypełnionych przepuszczalnym korowym podłożem z dodatkiem drobnych chipsów kokosowych i węgla drzewnego.
Hybrydy umieściłam w wiszących koszach w oranżerii, w warunkach szklarni umiarkowanej do ciepłej, gdzie latem temperatury są wysokie - powyżej 26°C w dzień i 15-20°C nocą. Zimą temperatury są niższe: 21-14°C (dzień/noc). W ciągu całego roku wilgotność powietrza jest wysoka i waha się od 65-90%.
Oncidia uprawiane w mieszkaniu ustawiłam na parapecie o południowo-wschodniej wystawie. Aby nie doszło do poparzenia roślin, od późnej wiosny do końca lata są lekko cieniowane. Kwiatostany storczyków rosnących w doniczkach mocuję do odpowiednio wysokich podpórek. W oranżerii pozwalam jednak na swobodny wzrost łodyg z kwiatami, które pod ich ciężarem zwieszają się w dół.
Aby rosnące w domu hybrydy Oncidium pobudzić do kwitnienia, wystawiam je w połowie sierpnia na chronioną przed bezpośrednim słońcem część tarasu lub we wrześniu przenoszę do oranżerii. W obu miejscach storczyki mają zapewnioną dobową różnicę temperatury, gdyż po ciepłym dniu nocą spada ona do 14-15°C. Wynoszenie roślin nie zawsze jest konieczne; w tym celu można również stojącym na parapecie storczykom uchylać nocą okno. Dodatkowo zaprzestaję wtedy podlewania i nawożenia.
Takie warunki utrzymuję przez okres 4 tygodni, po czym przenoszę rośliny na ich stałe miejsce w domu i rozpoczynam normalne, cotygodniowe podlewanie i nawożenie. Po pewnym czasie widać wyłaniające się spomiędzy liści kwiatostany i można cieszyć się jesiennym kwitnieniem. W okresie intensywnego wzrostu  i częstszego podlewania stosuję połowę dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce z niewielkim dodatkiem odstanej wody kranowej. Dzięki temu roślina może uzupełnić niedobór pierwiastków (wapń, magnez). Podlewam po przeschnięciu podłoża, mocząc bryłę korzeniową wraz z doniczką w większym pojemniku z wodą, tak aby jej górny poziom był poniżej brzegu doniczki. Trwa to około 15min.
W tym okresie raz w miesiącu przepłukuję podłoże, podlewając najpierw przez zanurzenie, a później przelewając czystą deszczówką w ilości podwójnej objętości doniczki.
Zimą, gdy spada ilość światła oraz tempo wzrostu, podlewam rzadziej, przeciętnie co dwa tygodnie i zaprzestaję nawożenia. Przy spadającej nocnej temperaturze znów przez okres jednego miesiąca przesuszam, indukując kwitnienie wiosenne. W tym czasie staram się zapewnić jak najwyższą ilość słońca. W momencie pojawienia się kwiatostanów zaczynam nawozić i stopniowo zwiększam częstotliwość podlewania.