Brassidium Longlen 'Bill Switzer'   AM/AOS

(Brassia arcuigera × Oncidium leucochilum)

Brassidium Longlen jest pierwszorzędową hybrydą między rodzajami Brassia i Oncidium. Została ona zarejestrowana w 1966 roku przez Rod McLellan Co.
Jest to średniej wielkości storczyk, preferujący warunki umiarkowane, dużą ilość światła i wilgotne podłoże, szczególnie w okresie intensywnego wzrostu. Nowe przyrosty wytwarza tylko raz w roku, pod koniec zimy. Jeśli pojawiają się wcześniej, np. jesienią, zwykle nie tworzą kwiatostanów.
Według mnie jest to związane ze sporą ilością światła, jakiej potrzebują rosnące i dojrzewające pseudobulwy.
Jeśli w okresie wiosny młode przyrosty mają naprawdę dużo słońca, szybko rosną i wczesnym latem można się spodziewać  kwitnienia. Wówczas u podstawy przyrostów, spomiędzy podobnych do liści osłonek otaczających dojrzewające pseudobulwy, mogą pojawić się pojedyncze lub (rzadko) podwójne kwiatostany.

Rosnący kwiatostan ma kształt lekko zwieszającego się kłosa z długimi i cienkimi pąkami położonymi w pewnym oddaleniu od siebie. '

Może posiadać od kilku do ponad 10 kwiatów, o ciekawym, tak zwanym „pajęczym” kształcie. Są duże, ich średnica dochodzi aż do 16cm. Dodatkowo pięknie pachną; zapach jest szczególnie intensywny w słoneczne dni, w godzinach południowych.

Wysmukłe płatki mają żółto-zielony kolor i poznaczone są ciemno-bordowymi plamami i pasami. Z czasem nabierają bardziej żółtej barwy. Pod ciężarem kwiatów kwiatostan zwiesza się w dół, ładnie eksponując niezwykłe kwiaty. '

 Duża kremowo-zielona warżka ma również ciemne plamki u swej podstawy.

Kwitnienie jest długie, trwa około 4 tygodnie. Na trwałość kwiatów dobrze wpływa niższa, dzienna temperatura – w okolicach 22-25˚C.

Widok ogólny.
'

'
Warunki uprawy

'
Brassidium Longlen 'Bill Switzer' rośnie w przepuszczalnym podłożu z kawałków kory o niewielkiej granulacji, keramzytu, drobnych chipsów kokosowych i węgla drzewnego. Storczyk początkowo posadziłam w plastikowej doniczce, dając dodatkowo na dno warstwę drenażu, dzięki czemu w czasie upalnej pogody mogę częściej podlewać, a przepuszczalne podłoże i drenaż umożliwiają szybsze obsychanie delikatnych i cienkich korzeni, chroniąc w ten sposób przed gniciem. Z czasem bujnie rozrastający się storczyk, dla stabilizacji, został przesadzony do cięższej doniczki ceramicznej.
Storczyk uprawiam w warunkach szklarni umiarkowanej do ciepłej, przy wysokiej wilgotności powietrza wahającej się od 65-90%. Latem temperatura jest wysoka, powyżej 26°C w dzień i około15-20°C w nocy. Zimą natomiast temperatury są niższe i mieszczą się w zakresie 21-13°C (dzień/noc).
W okresie intensywnego wzrostu, od wczesnej wiosny do jesieni, podlewam co tydzień, stosując przy każdym podlewaniu połowę dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce z niewielkim dodatkiem odstanej wody kranowej. Raz w miesiącu przepłukuję podłoże czystą deszczówką, by pozbyć się nagromadzonych soli.
Aby doprowadzić do kwitnienia, dbam o to, aby w czasie wzrostu młodych przyrostów, storczyk miał bardzo dużą ilość rozproszonego światła. Czasem może to powodować pojawienie się na liściach drobnych, ciemnych plamek. Jest to jednak zjawisko normalne i nie świadczy o żadnej chorobie.
Zimą, wraz ze spadkiem temperatury, ograniczam ilość wody, podlewając jeden raz na 2-3 tygodnie. W tym czasie nie stosuję nawożenia.
Zaczynam nawozić w momencie pojawienia się nowych przyrostów. Wtedy również rozpoczynam bardziej obfite podlewanie.
'