Cattleya bicolor   Lindley 1836

Podrodzaj: Schomburgkoidea  Withner 1989

Synonimy: Epidendrum iridee Desc. 1821, Cattleya bicolor var. splendida Rchb.f 1857, Epidendrum bicolor (Lindl.) Rchb.f 1861, Cattleya measuresiana (Lindl.) Blumensch. 1861, Cattleya bicolor var. wrigleyana Rchb.f. 1885, Cattleya bicolor var. mearuresiana B.S.Williams 1888, Cattleya bicolor var. caerulea auct. 1894, Cattleya bicolor var. lewisii auct. 1896, Cattleya grossii Kraenzl. 1897, Cattleya bicolor var. olocheilos Klinge 1898, Cattleya dupontii Ruschi 1970, Cattleya bicolor subsp. minasgaerensis Fowlie 1977, Cattleya tetraploidea Brieger 1978. 

'
Jest to gatunek dwulistnej Cattleya, występujący w naturze tylko na terenie Brazylii, w stanach: Distrito Federal, Goias, Minas Gerais, Rio de Janeiro i Sao Paulo.
Ma długie, cylindryczne, trzcinowate pseudobulwy, mające kilka węzłów i okryte kilkoma, zasychającymi z czasem, osłonkami. Dorosłe rośliny potrafią osiągać duże rozmiary – pseudobulwy mają nierzadko ponad metr wysokości. Długotrwałe kwiaty mają woskową fakturę płatków, intensywnie zabarwioną, najczęściej różową warżkę oraz biały lub lekko różowy prętosłup. Wąskie płatki obu okółków zazwyczaj są zielono-różowawej barwy, o różnym nasyceniu obu kolorów.
Ze względu na tę zmienność zabarwienia gatunku w różnych rejonach występowania, wyróżniono trzy podgatunki:

• Cattleya bicolor ssp. bicolor - występujący w górzystych rejonach niedaleko Sao Paulo i Rio de Janeiro,
• Cattleya bicolor ssp. minasgeraisensis – znajdowany tylko w stanie Minas Gerais,
• Cattleya bicolor ssp. brasiliensis – spotykany w centralnej Brazylii, w stanach Goias, Distrito Federal oraz Minas Gerais.

Dodatkowo wyszczególniono szereg odmian, między innymi:

• Cattleya bicolor var. brazilensis
• Cattleya bicolor var. coerulea
• Cattleya bicolor var. alba
• Cattleya bicolor var. grossii

W mojej kolekcji posiadam Cattleya bicolor ssp. brasiliensis, o charakterystycznej dla tego podgatunku bordowo-brązowej barwie płatków oraz kontrastowej warżce w intensywnie lawendowo-różowym kolorze. Ta odmiana występuje w ciepłych i wilgotnych rejonach w pobliżu Amazonki. 
Moja roślina jest jeszcze młoda, a mimo to już sporych rozmiarów - najwyższe pseudobulwy osiągnęły ponad 40cm. Do wysokości należy doliczyć 15-20cm długość liści. Ta katleja chętnie kwitnie, co roku zwiększając ilość kwiatów na pojedynczym kwiatostanie. Trzy lata temu niewielka roślina obdarzyła mnie tylko jednym kwiatem, w następnym roku były już trzy, a w 2010 roku pojawiło się pięć ślicznie pachnących kwiatów.
'

Kwitnienie może występować w okresie od wczesnej wiosny do końca lata. Czasem nawet na początku jesieni, zazwyczaj wypada jednak w lipcu lub sierpniu. W ciągu dwóch miesięcy od  pojawienia się pochewki rozwijają się kwiaty - wówczas wyłania się z niej kwiatostan, który może mieć od jednego do kilku (nawet siedmiu) zielonych, zakrzywionych pąków.

W czasie wzrostu kwiatostanu, czyli wydłużania się łodygi i powiększania pąków, delikatna pochewka zasycha. W zależności od ilości światła, jaką otrzymał rosnący przyrost, zabarwienie kwiatów może mieć różną intensywność. Jeśli było dużo słońca, płatki kwiatów są bardziej bordowe.
Wąska u podstawy i rozszerzona na końcu warżka ma intensywnie lawendowo-różową barwę, a początkowo biały prętosłup z czasem  staje się jasnoróżowy.

Kwitnienie jest długotrwałe, storczyk może kwitnąć nawet przez 6 tygodni.

Widok ogólny.
'

Warunki uprawy

Cattleya bicolor wymaga umiarkowanych do ciepłych warunków uprawy, dużo rozproszonego światła oraz przepuszczalnego i przewiewnego podłoża. Stosuję przede wszystkim grubą korę zmieszaną z niewielką ilością keramzytu i węgla drzewnego.
Ta katleja powinna też mieć dużą ceramiczną doniczkę, ponieważ szybko się rozrasta i osiąga duże rozmiary. Wysokie przyrosty mojej katlei powodują już niestabilność jej doniczki, dlatego, gdy tylko pojawią się młode przyrosty, będzie przesadzona do odpowiednio większego i masywniejszego  pojemnika. Nie będzie wówczas obawy przewrócenia i uszkodzenia rośliny. Ceramiczna doniczka z dużym otworem odpływowym będzie najwłaściwsza.
Storczyk uprawiam w warunkach szklarni umiarkowanej do ciepłej, gdzie latem temperatury są wysokie - powyżej 26°C w dzień i 15-20°C nocą. Zimą temperatury są niższe: 21/14°C (dzień/noc). W ciągu całego roku wilgotność jest wysoka i waha się w granicach 65-90%.
W okresie intensywnego wzrostu podlewam co tydzień, stosując połowę dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce z niewielkim dodatkiem odstanej wody kranowej. Dzięki temu roślina może uzupełnić niedobór pierwiastków (wapń, magnez). Przepuszczalne podłoże powinno lekko przeschnąć przed kolejnym podlaniem.
Raz w miesiącu przepłukuję podłoże, podlewając najpierw przez zanurzenie, a później przelewając czystą deszczówką w ilości podwójnej objętości doniczki.
Zimą nie nawożę i rzadziej podlewam, raz na 2-3 tygodnie. Staram się wtedy zapewnić jak najwięcej słońca. Stopniowo zwiększam ilość wody, gdy zaczynają wyrastać nowe przyrosty.