Strona główna / STORCZYKI / Prezentacje /            
 

Cattleya × guatemalensis  Moore 1861

Podrodzaj: Circumvola  Sekcja:  Moradae  Withner 1988

Synonimy: Cattleya skinneri Batem. var. parviflora Hook. 1856, Cattleya pachecoi Ames i Correl 1943, Guarianthe × guatemalensis (T. Moore) W.E. Higgins 2004.

'
Ta piękna, drobnokwiatowa katleja o zmiennym zabarwieniu kwiatów początkowo była traktowana jako odrębny gatunek Cattleya guatemalensis. Badania wykazały jednak, że jest to naturalna hybryda dwóch gatunków – Cattleya skinneri oraz pomarańczowo kwitnącej Cattleya aurantiaca. Występuje ona na terenie Meksyku, Gwatemali, Hondurasu i Nikaragui. Można się spotkać z kilkoma sposobami pisania nazwy tej krzyżówki: nieco starszym (np. w artykule Chadwicka) - Cattleya Guatemalensis i częściej spotykanym obecnie - Cattleya × guatemalensis  oraz, po najnowszej zmianie przynależności rodzajowej tego storczyka, Guarianthe × guatemalensis.
Podobnie jak formy rodzicielskie, storczyk ten formuje spore kępy przyrostów dochodzących do 40cm wysokości. Każda z wysmukłych, maczugowatych pseudobulw posiada kilka węzłów i jest zakończona dwoma sztywnymi, szeroko rozłożonymi na boki liśćmi o długości około 20cm.
Storczyk rośnie epifitycznie w niżej położonych partiach tropikalnych górskich lasów (dębowych i innych liściastych) na wysokości od 600 do 1300m n.p.m., gdzie panujące warunki charakteryzują się wysoką wilgotnością powietrza oraz temperaturami ciepłymi do umiarkowanych. Porasta korony potężnych drzew, korzystając z ruchu powietrza i prawie pełnego słońca.
Kwitnie późną zimą lub na wiosnę na wytworzonych w poprzednim sezonie przyrostach; już na jesieni pomiędzy liśćmi młodych, w pełni wykształconych pseudobulw widoczne są pochewki kwiatowe.
Kwiatostany rosną na wysokość 10-15cm i mają nawet do 15 kwiatów. Wyłaniają się z pochewek, które w okresie zimowego spoczynku mogą zasychać. W uprawie nie powinno to jednak niepokoić, gdyż powiększające się pąki, podobnie jak u C. skinneri,  doskonale sobie radzą z rozerwaniem zasuszonych osłonek.

obraz01.jpg obraz02.jpg
Widok na jesieni 2011r.
i w styczniu 2012r.
obraz03.jpg obraz04.jpg

Kwiaty swą wielkością i kształtem nawiązują bardziej do C. skinneri, choć są od nich nieco mniejsze. Osiągają około 7cm średnicy i mają wąskie, wydłużone płatki.

obraz05.jpg

Natomiast wyglądem warżki - obecnością żółtej plamy wraz z rysunkiem bordowych kropek i kresek oraz ubarwieniem całego okwiatu przypominają C. aurantiaca.

obraz06.jpg obraz07.jpg

Kolorystyka kwiatów jest bardzo zmienna – w ofertach handlowych najczęściej spotyka się barwę koralową, łososiową lub różową, choć w naturze paleta barw jest dużo bogatsza i można także spotkać formy o kwiatach żółtych, pomarańczowych, purpurowych, w kolorze fuksji, a nawet czerwone; są też rośliny biało kwitnące (alba).

Rozwijające się kwiaty mojej Cattleya × guatemalensis mają śliczną łososiową barwę, która z czasem zmienia się i przechodzi w blady róż. Przy dość długim kwitnieniu trudno się więc tą katleją znudzić!

obraz08.jpg
obraz09.jpg
obraz10.jpg

Kwiaty utrzymują się od 4 do 5 tygodni.
Można się spotkać z informacją, że są pozbawione zapachu. Jednakże klon, który posiadam, w godzinach południowych, w słoneczne dni wydziela delikatny zapach o fiołkowej nucie.'

Widok ogólny. 

obraz11.jpg

 
Warunki uprawy


Cattleya × guatemalensis  to żywotna i łatwa w uprawie roślina, do kwitnienia wymaga jednak wysokiego poziomu światła. Szczególnie w okresie zimowym trzeba zadbać o jak najbardziej słoneczne stanowisko – wówczas każdego roku kwitnie niezawodnie i obficie.
Mój storczyk, prowadzony od zaledwie dwóch pseudobulw, ładnie się rozrasta, powiększając corocznie zarówno liczbę przyrostów, jak i ilość kwiatów w kwiatostanie. Rośnie w ażurowej ceramicznej doniczce, w podłożu złożonym głównie z kory sosny śródziemnomorskiej i keramzytu, z niedużym dodatkiem chipsów kokosowych oraz węgla drzewnego.
Uprawiam go w warunkach szklarni umiarkowanej do ciepłej, gdzie latem temperatury są wysokie - powyżej 26°C w dzień i 15-20°C nocą. Zimą temperatury są niższe: 21-14°C (dzień/noc).
W okresie wzrostu nawożę przy każdym podlewaniu (co tydzień) połową dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce z niewielkim dodatkiem odstanej wody kranowej. Dzięki temu roślina może uzupełnić niedobór pierwiastków (wapń, magnez). Raz w miesiącu przepłukuję podłoże, podlewając najpierw przez zanurzenie, a później przelewając czystą deszczówką w ilości podwójnej objętości doniczki.
Zimą nie nawożę i znacznie zmniejszam częstotliwość podlewania (co 3 tygodnie), nie dopuszczając jednak do dłużej trwającego przesuszenia. Stopniowo zwiększam intensywność podlewania, gdy zaczynają się powiększać pąki w pochewkach kwiatowych. Po kwitnieniu pozwalam na lekki odpoczynek, przez okres dwóch tygodni, nie podlewając katlei w tym czasie.
'

'