Strona główna / STORCZYKI / Prezentacje /            
 

Oncidium eurycline   Rchb. f. 1883

Sekcja: Barbata

Synonim: Gomesa eurycline (Rchb.f.) M.W.Chase & N.H.Williams 2009
'
Jest to miniaturowy storczyk pochodzący z Brazylii. Występuje w tzw. lesie atlantyckim, czyli pasie lasów deszczowych położonych wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego. Wymaga ciepłych i wilgotnych warunków w okresie wzrostu - od wiosny do jesieni - oraz umiarkowanych i bardziej suchych w trakcie lekkiego zimowego spoczynku. W warunkach naturalnych opady są wtedy niewielkie, lecz wilgoci dostarcza obfita rosa i poranne mgły. W czasie zimy storczyk ten potrzebuje jak najwięcej słońca, ponieważ od umiarkowanych temperatur, lekkiego przesuszenia oraz dużej ilości światła zależy jego kwitnienie na wiosnę.
Można się spotkać z opinią, że Oncidium eurycline jest synonimem Oncidium croesus, jednakże w rejestrze RHS są one uznane za odrębne gatunki. Rejon ich występowania jest taki sam, a kwiaty wizualnie są prawie identyczne, różnią się jednak wielkością. U Oncidium eurycline są znacznie drobniejsze.
Pseudobulwy są niewielkie, wydłużone i bocznie spłaszczone; osiągają od 2,5 do 3,5cm wysokości. Każda z nich zakończona jest dwoma jasnozielonymi, sztywnymi i lekko błyszczącymi liśćmi o długości do 16cm. Podstawę pseudobulwy otaczają nierównie osłonki, z których jedna jest zwykle wyższa i zakończona niedużym liściem.
Pod koniec zimy lub wczesną wiosną, po okresie lekkiego przesuszenia, na młodych przyrostach pojawiają się kwiatostany. Wyrastają pojedynczo u podstawy nie w pełni dojrzałej pseudobulwy, wyłaniając się od strony większej, zakończonej liściem osłonki. Od tego momentu storczyk wymaga wilgotniejszych warunków uprawy – wyraźnie widać wówczas, że bardzo szybko przesycha podłoże.
Kwiatostany rosną dosłownie w oczach – dochodzą do 12cm długości, delikatnie wyginają w bok i nieco chowają się miedzy dłuższymi od nich liśćmi. Na zakończeniu łodygi kwiatostanu osadzonych jest od 2 do 5 pąków.
'
obraz01.jpg
obraz02.jpg
obraz03.jpg
obraz04.jpg


W porównaniu z 4,5cm kwiatami Oncidium croesus kwiaty u O. eurycline są małe – mają do 2,5cm średnicy. Rozwijają się na kwiatostanach prawie równocześnie.
Ten gatunek ładnie się rozrasta i szybko formuje dość gęstą kępę, a liczne kwiatostany z wieloma drobnymi kwiatuszkami, w otoczeniu zielonych liści, prezentują się uroczo!
'
obraz05.jpg
obraz05a.jpg

Płatki obu okółków są brązowo-purpurowe, z niewielkimi jaśniejszymi plamkami na zakończeniach oraz jaśniejszym paskiem u podstawy. Trójłatkowa warżka jest intensywnie żółta z aksamitnym, brązowo-czarnym obramowaniem grzebieniowatego, mięsistego wyrostka.

obraz06.jpg
obraz08.jpg
obraz07a.jpg

Kwiaty nie pachną. Jak u większości oncidiowatych są dość trwałe - kwitnieniem można cieszyć się przez długi czas, nawet ponad 6 tygodni.

Widok ogólny.

obraz09.jpg


Warunki uprawy


Storczyk niekłopotliwy w uprawie, trzeba jednak zapewnić całoroczną wysoką wilgotność powietrza i dużo światła, szczególnie w okresie zimy. Latem warunki powinny być bardziej cieniste – słońce powinno by przefiltrowane przez delikatną firankę lub cieniówkę - w godzinach południowych promienie słoneczne nie powinny padać na roślinę bezpośrednio! W okresie intensywnego wzrostu warunki uprawy powinny być ciepłe, a nawadnianie częste, podłoże musi jednak wyraźnie przeschnąć przed kolejnym podlewaniem. Zimą temperatury powinny być chłodniejsze, w połączeniu ze znacznie ograniczonym podlewaniem; storczyk nie może jednak cierpieć w wyniku mocnego, długotrwałego przesuszenia.
Oncidium eurycline uprawiam w oranżerii, gdzie wilgotność waha się od 65-90%. Latem temperatura jest wysoka, powyżej 26°C w dzień i około 15-20°C w nocy. Zimą natomiast temperatury są niższe i mieszczą się w zakresie 21/14°C (dzień/noc). Większość oncidiowatych najlepiej rośnie na podkładkach lub w wiszących koszach w przepuszczalnym i przewiewnym podłożu. Moja roślina wisi w małym drewnianym koszyczku wysoko przy górnych szybach, gdzie w czasie zimy ma bardzo dużo światła. Wiosną zdejmuję zawieszkę i ustawiam miniaturowe oncidium na kwietniku, w lekko ocienionym miejscu.
Ponieważ od wiosny do jesieni potrzebuje ono więcej wilgoci, w zależności od szybkości przesychania podłoża podlewam 1-2 razy w tygodniu. W związku z większym zapotrzebowaniem na wodę, a równocześnie koniecznością ochrony cienkich i delikatnych korzeni, roślina posadzona jest w mieszance drobnej kory, pociętych włókien kokosowych i  niewielkiej ilości Sphagnum (mech torfowiec). Podlewam wtedy, gdy podłoże w dotyku lekko trzeszczy pod palcami.
Zanurzam kosz z systemem korzeniowym w pojemniku z wodą i moczę przez kilkanaście minut. W tym okresie również nawożę, stosując przy każdym podlewaniu połowę dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce. Aby pozbyć się nagromadzonych soli raz w miesiącu przepłukuję podłoże samą deszczówką, w ilości równej podwójnej objętości kosza. Zimą zapewniam okres lekkiego spoczynku, zmniejszając częstotliwość podlewania do jednego razu na 2-3 tygodni, bez nawożenia. By storczyk w tym czasie nie wysychał zbyt mocno, bardzo ważne jest utrzymywanie wysokiej wilgotności powietrza lub okazjonalne poranne zamgławianie.
'