Holcoglossum subulifolium  (Rchb. f.) Christenson 1987

Synonimy: Vanda subulifolia Rchb. f. 1886, Vanda watsonii Rolfe 1905.

'
To niezbyt duży storczyk epifityczny o monopodialnym typie wzrostu. Występuje na terenie Azji południowo-wschodniej: w chińskiej prowincji Hajnan oraz w Wietnamie. Porasta pnie i konary drzew w tropikalnych liściastych lasach deszczowych, położonych na wysokości od 1000m do nawet ponad 2000m n.p.m.. Charakter obszaru oraz wysokość, na której można znaleźć ten gatunek, mówią wiele o warunkach uprawy – powinny być umiarkowane do chłodnych, z dużą ilością rozproszonego światła oraz z wysoką wilgotnością powietrza. Pierwotny las deszczowy cechuje także wysoki poziom opadów atmosferycznych, storczyk należy zatem często podlewać, korzenie winny jednak szybko obsychać. Takie warunki należy utrzymywać w ciągu całego roku, bez okresu spoczynku, ponieważ orchidea cały czas rośnie i wytwarza nowe liście.
Są one bardzo charakterystyczne – cylindryczne, lekko spłaszczone i ostro zakończone. U rośliny zdolnej do kwitnienia mają długość około 30cm. Ich barwa zależy od poziomu światła – są ciemnozielone, a warunkach dużej ilości światła słonecznego pojawiają się na nich bordowe przebarwienia i drobne plamki, szczególnie przy podstawach.
Holcoglossum subulifolium to orchidea światłożądna i ma opinię zarówno trudnej w uprawie, jak i w doprowadzeniu do kwitnienia. Głównym czynnikiem wpływającym na pojawienie się kwiatów jest światło - by roślina zakwitła, wymaga naprawdę dużej ilości słońca, szczególnie zimą, gdy w naszej szerokości geograficznej dni są krótkie. Z moich obserwacji wynika, że jeśli w tym czasie storczyk korzysta z bezpośredniego słońca, nie jest konieczne doświetlanie. Późną wiosną i latem powinien jednak być cieniowany, tak, aby światła było dużo, ale rozproszonego; nie należy dopuścić do poparzenia liści.
W naturze kwitnienie ma miejsce od wiosny do lata i wówczas dość niepozorna orchidea staje się naprawdę widowiskowa. Kwiatostan wyrasta spomiędzy liści - rośnie dość szybko, początkowo w górę, a potem pod ciężarem rozwijających pąków zaczyna się przewieszać. Jest dłuższy od liści i mierzy prawie 50cm.

Zwisający pęd doskonale eksponuje lekko pachnące, śnieżnobiałe kwiaty. Może ich być od kilku do 15, choć zdarza się, że bywa ich więcej. Rozwijają się partiami, po kilka kwiatów równocześnie, i długo pozostają otwarte, dając w efekcie na zakończeniu łodygi kwiatostanowej chmurę krystalicznie białych kwiatów. Mają delikatny zapach przypominający gardenię i, co ciekawe, jest on najmocniej wyczuwalny w nocy.

W czasie kwitnienia miałam przykrą okazję przekonać się, że Holcoglossum subulifolium, choć spokrewnione z rodzajem Vanda, potrzebuje jednak chłodniejszych warunków uprawy. W wyniku upałów dochodzących do prawie 40°C (latem 2013 roku) storczyk zasuszył delikatną końcówkę pędu kwiatowego.

Wielka szkoda, chociaż w sumie 20 rozwiniętych kwiatów to też całkiem niezły wynik.
I naprawdę ładny widok!

Kwiaty osiągają od 3-4cm wielkości i mają żółtą, brązowo nakrapianą gardziel oraz wyjątkowo atrakcyjną warżkę. Mnie kojarzy się ona z łyżeczką o niezwykłych, postrzępionych, jakby zmiętych brzegach.

Jeśli Holcoglossum subulifolium uda się doprowadzić do kwitnienia, kwiatami można się długo cieszyć. Pojedynczy kwiat utrzymuje się bowiem aż trzy tygodnie, zaś cała łodyga kwiatowa nawet ponad 2 miesiące.
Można żartobliwie określić, że jak już kwitnie, to niemal do znudzenia!

Widok ogólny.
'

'
Warunki uprawy

Holcoglossum subulifolium można zaliczyć do storczyków raczej trudnych w uprawie. Najlepiej rośnie zamontowane na podkładce lub w wiszącym koszu z gołymi korzeniami. Ponieważ nie mogę zapewnić codziennego nawodnienia, roślinę posadziłam w ceramicznej doniczce, w grubym, przepuszczalnym i łatwo przesychającym podłożu złożonym z kory, chipsów kokosowych oraz niewielkiej ilości pociętego Sphagnum (mech torfowiec). Część korzeni wychodzi jednak poza doniczkę - pozwalam, by rosły swobodnie.
Storczyk przez cały rok uprawiam w oranżerii, choć od maja do września może z powodzeniem być wystawiony na zewnątrz, w miejsce lekko ocienione i osłonięte od deszczu.
W oranżerii panują warunki umiarkowane do ciepłych. Wilgotność powietrza jest wysoka i waha się od 65-90%. Od wiosny do jesieni temperatury są wysokie, powyżej 25°C w dzień i około 15-18°C w nocy. Zimą natomiast  jest chłodniej – temperatury mieszczą się w zakresie 21/14°C (dzień/noc).
Holcoglossum subulifolium rośnie zdrowo, pomimo wyższych temperatur niż wymagane przez ten gatunek. Nie mam również problemów z kwitnieniem, ponieważ przez cały rok staram się zapewnić maksymalnie dużo światła; orchidea umieszczona jest tuż pod górną szybą w południowo-wschodnim rogu pomieszczenia.
Od wczesnej wiosny do początku września podlewam raz, a w czasie upałów dwa razy w tygodniu. W tym okresie również nawożę, stosując przy każdym podlewaniu połowę dawki nawozu do storczyków rozpuszczoną w deszczówce. Aby pozbyć się nagromadzonych soli, raz w miesiącu przepłukuję podłoże czystą deszczówką. Podlewam cały rok regularnie, jednak, gdy noce stają się coraz chłodniejsze, ograniczam nieco podlewanie do jednego nawodnienia na 1,5 do 2 tygodni. Zimą utrzymuję tę częstotliwość i jedynie sporadycznie nawożę, ponieważ orchidea cały czas rośnie. Wczesną wiosną powracam do częstszego nawadniania i stopniowo zwiększam poziom nawożenia, a przy coraz intensywniejszym słońcu, w obawie przed poparzeniem liści, zaczynam lekko cieniować roślinę.'