/ STORCZYKI / Prezentacje /
Dendrobium wardianum Warner 1862
|
|
Sekcja: Dendrobium
'
Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony na wielkim obszarze Azji południowo-wschodniej: w chińskiej prowincji Yunnan, indyjskim stanie Asam, we wschodnich Himalajach, Birmie (Myanmar), Tajlandii i Wietnamie. Jest to epifit lub litofit rosnący w liściastych, wiecznie zielonych lasach tropikalnych położonych na wysokości od 1000-2000m n.p.m..
Górzyste rejony występowania Dendrobium wardianum znajdują się pod wpływem klimatu monsunowego, dzielącego rok na dwie pory – deszczową i suchą. Za tymi cechami klimatu monsunowego powinna iść właściwa pielęgnacja połączona z odpowiednimi warunkami uprawy, jakich wymaga ta orchidea - odmiennymi dla wilgotnego okresu wzrostu oraz suchego okresu spoczynku.
Z początkiem jesieni w naszej szerokości geograficznej, tegoroczne pędy powoli kończą wzrost, dochodząc zwykle do 50-60cm długości. Mogą być dłuższe, jeśli nawadnianie jest częste. Trzcinowate, okrągłe w przekroju pseudobulwy są dość sztywne i mogą w różnym stopniu zwieszać się lub pozostać wyprostowane. Z licznych węzłów wyrastają liście, które, ułożone po bokach łodyg, formują dwa rzędy. Są jasnozielone, ostro zakończone i lekko błyszczące. Mają od 10 do 15cm długości.
W pełni wykształcone pseudobulwy osiągają dojrzałość zazwyczaj pod koniec października. Na tym etapie w naturze rozpoczyna się okres suszy. Stopniowo zmniejszają się opady oraz obniża temperatura. To właśnie okres suchego i chłodnego spoczynku indukuje kwitnienie. Ilość dostarczanej wody należy zatem stopniowo ograniczać, a w miesiącach styczniu i lutym całkowicie zaprzestać podlewania. Normalnym zjawiskiem u Dendrobium wardianum jest wówczas utrata ulistnienia – storczyk gubi je całkowicie lub opada większość liści. Przy węzłach, na całej długości pędów, zaczynają się pojawiać niewielkie zgrubienia. Są to rosnące zawiązki pędów kwiatostanowych. Z poszczególnych węzłów mogą wyrastać krótkie kwiatostany mające od 1 do 3 kwiatów.
 |
 |
 |
 |
Pąki rosną szybko - od chwili pojawienia się zawiązków aż do momentu rozwinięcia się kwiatów upływa niecały miesiąc. W tym samym czasie wyrastają równocześnie nowe przyrosty.
 |
Kwiaty są biało-różowe i osiągają od 8 do 10cm średnicy. Są pachnące, ale zapach jest dziwny i niezbyt przyjemny. Nie rozchodzi się jednak na większą odległość – nie jest zatem uciążliwy. Długie, wąskie płatki są mocno różowe na końcach i mają lekko pofalowane brzegi. W zależności od poziomu światła mogą być niemal czysto białe, delikatnie zaróżowione, a przy dużej ilości słońca nawet biało-fioletowe.
 |
 |
 |
|
Warżka jest duża i okrągła, intensywnie żółta na środku, z widocznymi dwiema charakterystycznymi bordowo-czarnymi plamami. Jej zakończenie jest białe i, podobnie jak na płatkach, mniej lub bardziej przechodzące w różowo-fioletowy kolor.
 |
 |
Piękne kwitnienie rośliny trwa dość długo - kwiaty są trwałe i utrzymują się przez okres 3-4 tygodni. Duży wpływ na to mają w tym czasie chłodniejsze warunki uprawy.
Widok ogólny.
 |
'
Warunki uprawy
To dendrobium o zwisających pędach najlepiej rośnie w wiszącym pojemniku lub przymocowane do korkowej podkładki. W okresie intensywnego wzrostu uprawa na podkładce wymaga jednak bardzo częstego nawadniania. Aby w czasie upałów uniknąć codziennego, nawet dwukrotnego, podlewania, zdecydowałam się umieścić Dendrobium wardianum w małym drewnianym koszyku wyłożonym włóknistym kokosem i wypełnionym dobrze przepuszczalnym podłożem, złożonym głównie z kawałków drobnej kory oraz długich łodyg torfowca (Sphagnum). Dodatek mchu bardzo pomaga utrzymać nieco dłużej wilgotność wokół cienkich korzeni.
Uprawiam je w warunkach szklarni umiarkowanej do ciepłej, przy wysokiej wilgotności powietrza wahającej się od 65-90%. Latem temperatura jest wysoka, powyżej 26°C w dzień i około 15-20°C w nocy. Zimą natomiast temperatury są niższe i mieszczą się w zakresie 21/14°C (dzień/noc). Taka różnica temperatury między latem a zimą jest wystarczająca do uzyskania kwitnienia.
Od listopada do połowy stycznia podlewam dość rzadko, natomiast w styczniu oraz lutym zaprzestaję nawadniania i jedynie czasem w słoneczne dni zraszam. Od momentu ukazania się zawiązków kwiatów daję więcej wody, podlewając raz w tygodniu. Zaczynam również nawozić, stosując przy każdym podlewaniu połowę dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce z niewielkim dodatkiem odstanej wody kranowej. Raz w miesiącu przepłukuję podłoże czystą deszczówką, aby pozbyć się nagromadzonych soli.
