Strona główna / STORCZYKI / Prezentacje /            
 

Xylobium variegatum  (Ruiz & Pav.) Garay & Dunst. 1961

Synonimy: Maxillaria variegata Ruiz & Pav. 1798, Dendrobium variegatum (Ruiz & Pav.) Pers. 1807, Dendrobium carnosum C. Presl 1832, Cyrtopera scabrilinquis Lindl. 1833, Maxillaria supina Poepp. & Endl. 1836, Xylobium taffinii Mackoy 1838, Xylobium houttei Makoi ex Mutel 1840, Maxillaria scabrilinguis (Lindl.) Lindl. 1844, Xylobium truxillense (Rchb.f.) Rolfe, Orchid Rev. 20:43 (1912), Xylobium scabrilingue (Lindl.) Schltr. 1913, Xylobium supinum (Poepp. & Endl.) Schltr. 1913, Xylobium carnosum (C. Presl) Schltr. 1921.

'
Ten sympodialnie rozrastający się, epifityczny storczyk pochodzi z rejonu Ameryki Środkowej i Południowej. Występuje w wilgotnych lasach tropikalnych, na wysokości od 600 do 2300m n.p.m., na terenie Kostaryki, Francuskiej Gujany, Surinamu, Wenezueli, Kolumbii, Ekwadoru, Peru, Boliwii i Brazylii. Obiera stanowiska w miejscach półcienistych i cienistych. Roślinę cechuje zmienność w zakresie wielkości i kolorystyki kwiatów - może osiągać rozmiary od średnich do dużych, a delikatnie nakrapiane kwiaty mogą mieć kremową lub ciemniejszą, wpadającą w róż lub beż, barwę.
Bujnie rosnące orchidee formują spore kępy, złożone z gęsto ułożonych pseudobulw. Mają one ciemnozieloną barwę, cylindryczno-jajowaty kształt i otoczone są zasychającymi, beżowo-brązowymi osłonkami, które z czasem rozkładają się i zanikają (po kilku latach). Ich wysokość to około 6-7cm. Na czubku każdej pseudobulwy osadzone są dwa lub trzy długie, lancetowate liście o wzdłużnej nerwacji. Osiągają 40-50cm długości. Są dość cienkie i mają jednolicie zielony kolor. Górna powierzchnia blaszki liściowej jest lekko błyszcząca. Ulistnienie jest atrakcyjne, dzięki czemu nawet poza krótkim okresem kwitnienia Xylobium variegatum ładnie się prezentuje.

Nowe przyrosty pojawiają się dwa razy w roku – wiosną i na jesieni. Wtedy również mogą wyrastać kwiatostany. Z dostępnych informacji wynika, że wyłaniają się one ze starych pseudobulw. Przyznam, że trudno mi się z tym zgodzić, ponieważ przy każdym kwitnieniu u mojego storczyka kwiatostan wyrastał zawsze wraz z młodym przyrostem, otoczony wspólnymi osłonkami. Zatem albo pojawiał się tylko młody pęd albo nowy przyrost z kwiatostanem, nigdy zaś nie wyrósł wyłącznie kwiatostan.

obraz01.jpg
obraz02.jpg
Nowy przyrost oraz przyrost z kwiatostanem

Aby to dokładniej prześledzić, przy okazji przesadzania odsłoniłam podstawę dojrzałej pseudobulwy i rosnącego obok młodego przyrostu. Można zauważyć, że kwiatostan wyrastał z młodym przyrostem, poza osłonkami bezpośrednio przylegającymi do dojrzałej pseudobulwy.

obraz03.jpg

Młody przyrost jest spiczasto zakończony, natomiast kwiatostan jest grubiutki i powiększając się nabiera maczugowatego kształtu.

obraz04.jpg
obraz05.jpg
obraz06.jpg

W odróżnieniu od przyrostu, który na tym etapie mocno przyhamowuje swój wzrost, kwiatostan powiększa się bardzo szybko. W efekcie nowy pęd wegetatywny jest mało widoczny, niejako schowany za górującym nad nim kwiatostanem.

obraz07.jpg obraz08.jpg

Od pojawienia się kwiatostanu do rozwinięcia pierwszych pąków upływa niewiele ponad dwa tygodnie. W tym czasie trzeba bardzo uważać, ponieważ łatwo zagniwa lub ulega zasuszeniu. Xylobium variegatum chętnie kwitnie, czyni tak przy wydawaniu prawie każdego przyrostu, ale nadmiar wody lub przesuszenie w momencie ich wyrastania mogą skutkować utratą powiększającego się kwiatostanu.
Mierząca kilkanaście centymetrów łodyga kwiatostanowa najczęściej przechyla na bok lub zwiesza, choć może też pozostawać wyprostowana.

obraz08a.jpg

Rozwija się na niej od kilku do nawet 15 kwiatów, które są nieduże (mają około 1,5cm średnicy) i pozbawione zapachu.

obraz09.jpg

Listki okwiatu mojego storczyka są beżowo-różowe, poznaczone drobnymi, nieregularnymi, ciemniejszymi plamkami. Warżka jest brązowo zakończona i znajduje się u góry kwiatu.

obraz10.jpg
obraz11.jpg

Cały rodzaj Xylobium cechuje się brakiem resupinacji, tzn., że w trakcie rozwoju pąków nie dochodzi do skręcenia szypułki kwiatowej lub części kwiatu (zalążni). Taki obrót, przeważnie o 180 stopni, odwracający kwiat „do góry nogami” jest typowy dla większości storczykowatych (Orchidaceae). Dzięki temu kwiaty są odpowiednio ustawione, tak, by ułatwić ich zapylanie – wabiąca, stanowiąca lądowisko lub udająca samicę owadów, warżka jest wówczas w pozycji dolnej. U Xylobium variegatum takie zjawisko nie zachodzi i warżka zachowuje pozycję górną.

obraz12.jpg
obraz13.jpg

Kwiaty przekwitają z podobną szybkością, jak ta, z którą wyrasta kwiatostan; utrzymują się zaledwie przez dwa tygodnie. Po zakończeniu kwitnienia młode pędy wegetatywne znów intensywniej rosną i w ciągu miesiąca zaczynają rozwijać liście.

Widok ogólny.

obraz14.jpg

'
Warunki uprawy


Xylobium variegatum uprawiam w warunkach szklarni umiarkowanej do ciepłej, przy wilgotności powietrza wahającej się od 65-90%. Latem temperatura jest wysoka, powyżej 26°C w dzień i około 15-20°C w nocy. Zimą natomiast temperatury są niższe (umiarkowane) i mieszczą się w zakresie 21/14°C (dzień/noc). Rośnie w plastikowej doniczce, w mieszaninie średnich i drobnych kawałków kory oraz perlitu. Można go również uprawiać w samym  mchu torfowcu (Sphagnum), trzeba jednak zwracać uwagę na właściwe przesychanie takiego podłoża.

Jest to storczyk prosty w uprawie. Ładnie i zdrowo przyrasta, formując zgrabną kępę. Wymaga warunków umiarkowanych do chłodnych, z półcienistym, a nawet cienistym stanowiskiem. To ostatnie koniecznie należy zapewnić. Poza tym roślina  jest  tolerancyjna i dobrze znosi ciepłe letnie temperatury. Podobnie jest z wilgotnością powietrza, która bez szkody dla rośliny  może spadać do 40% .
Od wiosny do jesieni storczyk intensywnie rośnie i potrzebuje więcej wody – podłoże nie powinno wtedy zupełnie wysychać między podlewaniami. W zależności od szybkości jego przesychania, nawadniam jeden raz tygodniowo (w upalne dni częściej). W tym okresie również nawożę, stosując przy każdym podlewaniu połowę dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce. Aby pozbyć się nagromadzonych soli raz w miesiącu przepłukuję podłoże samą deszczówką, w ilości równej podwójnej objętości doniczki. Jesienią stopniowo ograniczam nawożenie oraz ilość dostarczanej wody. W czasie zimy zmniejszam częstotliwość podlewania, nie nawożę i pozwalam by korowy substrat całkowicie przesychał przed kolejnym podlaniem.

Xylobium variegatum chętnie kwitnie i często czyni to więcej niż raz w roku, łatwo jednak o utratę kwiatostanu. W czasie wyrastania przyrostów niewskazane jest zatem zraszanie oraz zbyt częste lub zbyt rzadkie podlewanie. Podlewam wówczas raz na 5 dni, krótko namaczając jedynie dolną połowę bryły korzeniowej, tak, by woda nie dotarła do miejsca wyrastania kwiatostanu. Co ciekawe, zagniwanie lub zasuszenie kwiatostanu najczęściej nie wpływa na utratę młodego przyrostu, który mimo tego może rozwijać się dalej.
'