Catyclia El Hatillo

(Cattleya mossiae × Encyclia tampensis)

Jest to urocza, jednolistna katleja, która w okresie kwitnienia potrafi zachwycić mnogością ciekawie wybarwionych, średniej wielkości kwiatów. Hybrydę pochodzącą od wielkokwiatowej Cattleya mossiae (semialba) i Enc. tampensis - o bardzo licznych, drobnych kwiatach - zarejestrował w 1977 roku Henrique Graf, jeden z najbardziej znanych i szanowanych wenezuelskich hodowców orchidei oraz właściciel największej w Wenezueli szkółki „Plantio la Orquidea”. Ten udany mieszaniec ma więc już swoje lata, ale nadal jest chętnie mnożony, oferowany w sprzedaży i równie chętnie nabywany przez miłośników orchidei. Z jego powstaniem związana jest ciekawa opowieść. Ponoć z całej puli nasion uzyskanych w wyniku krzyżowania, tylko trzy rośliny okazały się obiecujące. Graf objął je wszystkie wspólną nazwą (grex) - El Hatillo, a każdej z nich nadał imię jednego z trzech statków, którymi wyprawa Kolumba dotarła 12 października 1492r. do Ameryki - „Santa María”, „Niña” i „Pinta”. 

Catyclia El Hatillo to storczyk średnich rozmiarów. Pseudobulwy wieńczą pojedyncze liście, chociaż okazjonalnie mogą także pojawiać się przyrosty opatrzone parą liści. Są one dość wąskie, ostro zakończone. Razem z pseudobulwą osiągają 30-35cm wysokości. Powinny być jasnozielonego koloru, a wybarwiają się tak tylko wtedy, gdy do rośliny dociera naprawdę dużo światła; może to być nawet bezpośrednie słońce. Jest to konieczne, by storczyk zawiązał pąki i wydał kwiaty. Jeśli roślina kwitnie skąpo lub wcale, to problem leży najczęściej w  niedoborze światła, gdyż ta katleja należy do storczyków łatwych w uprawie, zdrowych i wytrzymałych.
Kwitnie tylko raz w roku - latem. Wówczas, z malutkiej pochewki lub bezpośrednio ze szczytu pseudobulwy, wyrasta dość wysoki kwiatostan. Ma od jednego do 6 pąków.
Catyclia El Hatillo łatwo się rozrasta i w ciągu roku zwykle wydaje kilka nowych przyrostów, więc, przy zachowaniu właściwych warunków uprawy, często pojawia się więcej niż jeden kwiatostan.

Szeroko rozłożone płatki kwiatów tuż po otwarciu są żółto- lub kremowo-zielone.

Z czasem listki okwiatu jaśnieją i stają się niemal białe.

Na zakończeniu warżki znajduje się ciemnoróżowa plama o aksamitnej fakturze.

Kwiaty mają około 5cm średnicy i pięknie pachną. Są zaskakująco trwałe - storczyk kwitnie ponad dwa miesiące!
Niestety, nie znam pełnej nazwy mojego storczyka, podejrzewam jednak, że jest to Catyclia El Hatillo 'Pinta'.

Widok ogólny.

Warunki uprawy

Catyclia El Hatillo to hybryda bezproblemowa w uprawie. Ponieważ podłoże powinno być przepuszczalne i łatwo przesychać, stosuję mieszaninę średniej i drobnej kory, chipsów kokosowych oraz keramzytu, z niewielkim dodatkiem pokruszonego węgla drzewnego. Roślina jest posadzona w glinianej doniczce z drenażem na dnie.
Uprawiam ją w warunkach szklarni umiarkowanej, gdzie latem temperatury są wysokie - powyżej 26°C w dzień i 15-20°C nocą. Zimą temperatury są niższe: 21/14°C (dzień/noc). W ciągu całego roku wilgotność względna powietrza waha się od 65-90%.
To naprawdę światłożądny storczyk i, aby doszło do kwitnienia, potrzebuje od wczesnej wiosny dużo jasnego światła; trzeba jednak uważać by nie poparzyć liści. W okresie wzrostu nawożę przy każdym podlewaniu połową dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce z niewielkim dodatkiem odstanej wody kranowej. Dzięki temu roślina może uzupełnić niedobór pierwiastków (wapń, magnez). Raz w miesiącu przepłukuję podłoże, podlewając najpierw przez zanurzenie, a później przelewając czystą deszczówką w ilości podwójnej objętości doniczki.
Zimą nie nawożę i pozwalam na całkowite przeschnięcie podłoża przed kolejnym podlaniem. Od wiosny stopniowo zwiększam częstotliwość podlewania. Po kwitnieniu pozwalam na lekki odpoczynek, przez okres dwóch tygodni, nie podlewając w tym czasie.