Dendrobium anosmum  Lindley 1845

Sekcja: Dendrobium

Widok ogólny.

 K' 
 

Dendrobium anosmum ma bardzo atrakcyjne kwiaty, dlatego wiele osób chętnie wprowadza je do kolekcji. Równocześnie jest to storczyk, który może wywołać frustrację i dostarczyć wielu rozczarowań, gdyż trudno go doprowadzić do kwitnienia.

Przyznam, że gatunek ten, jak żaden inny, przetestował moją cierpliwość i zmusił do większej dociekliwości w poszukiwaniu rozwiązania, do wnikliwej obserwacji i wyciągania prawidłowych wniosków. Od kwitnienia w 2008r. czekałam na kolejne aż do 2018 roku! Wiele razy chciałam wydać upartą roślinę, trudno jednak rozstać się ze storczykiem, wiedząc jak pięknie potrafi zakwitnąć. Po kolejnych próbach z czasem spoczynku, czyli z suszą, w różnych terminach od października do lutego, a także z chłodzeniem (niekiedy dość drastycznym), zamiast kwiatów pojawiały się rośliny potomne (keiki).
Po takim „treningu” storczyka z pewnością można wyciągnąć jeden wniosek, że to wyjątkowo silne i wytrzymałe dendrobium, jak na roślinę pochodzącą z rejonów tropikalnych. Wybaczy wiele błędów uprawowych, więc dość łatwo o jego zdrowy i bujny wzrost, lecz uzyskanie kwiatów może być wyzwaniem. Dlatego  trzeba uważnie obserwować swoją orchideę i dostosować się do zmieniających się w czasie wymagań tego gatunku.
Moje Dendrobium anosmum potrzebuje krótkiego okresu delikatnej suszy i tylko nieco chłodniejszych niż letnie warunków uprawy, od momentu gdy tylko przestaje wydawać nowe liście na szczytach pseudobulw (wówczas na długich łodygach wszystkie liście są jeszcze zielone). Dlatego od trzeciej dekady października do końca listopada podlewam rzadko, co około 2-3 tygodni. W grudniu liście zaczynają żółknąć i równocześnie przy węzłach pojawiają się rosnące pędy kwiatowe. Kilka lat obserwacji uświadomiło mi, że jest to czas gdy należy stopniowo zwiększać ilość dostarczanej wody, a nie przesuszać aż do końca stycznia lub nawet do wczesnej wiosny (!?), jak to można znaleźć w dostępnych informacjach.
Właśnie tu tkwiło sedno braku kwitnienia! Storczyk o pseudobulwach cienkich i magazynujących mało wody, nie może wydać kwiatów w warunkach ciągłego jej niedoboru. Zatem od pojawienia się pędów kwiatowych podlewam co kilka dni czystą deszczówką, przy każdej nadarzającej się okazji, tzn. gdy jest słonecznie. W takich warunkach cienkie i delikatne korzenie dendrobium szybko obsychają, szczególnie, że rośnie ono w drucianym koszyczku z niewielką ilością bardzo przepuszczalnego podłoża (drobna kora).
'

Dbam, by w okresie zimy storczyk miał jak największą ilość światła, staram się nie uszkodzić powiększających się kwiatostanów i zraszam podłogę, aby podnieść wilgotność powietrza w oranżerii.
Zwiększenie częstotliwości podlewania powoduje, że u Dendrobium anosmum nie tylko ładnie powiększają się kwiatostany, pojawiają się także młode przyrosty.

To znak, że trzeba zacząć nawozić. Jest to gatunek storczyka, który lubi intensywne dokarmianie. Tworzy wtedy mocne, długie pseudobulwy, które, gdy dojrzeją i przejdą właściwy okres spoczynku, są zdolne do wydania wielu kwiatów.

Dendrobium anosmum uprawiam w warunkach szklarni umiarkowanej do ciepłej, przy wysokiej wilgotności powietrza wahającej się od 65-90%. Latem temperatura jest wysoka, powyżej 26°C w dzień i około 15-20°C w nocy. Zimą natomiast temperatury są niższe i mieszczą się w zakresie 21/14°C (dzień/noc). Taka różnica temperatury między latem a zimą jest wystarczająca do uzyskania kwitnienia.
W okresie intensywnego wzrostu podlewam bardzo często (w czasie upałów co 2-3 dni) i nawożę, stosując przy co drugim podlewaniu ½ dawki nawozu do storczyków, rozpuszczoną w deszczówce z niewielkim dodatkiem odstanej wody kranowej. Raz w miesiącu przepłukuję podłoże czystą deszczówką, aby pozbyć się nagromadzonych soli. Z końcem października ograniczam podlewanie i nie nawożę.